bust-yvel m. (pl. bustyvlar).
1. (erinaceus) namn på eit lite firføtt
dyr med lange, stive hår som det kann få til å stå beint ut til
alle sidor (To, òg "bustivel" Bu, 1744), H, C, A2, Å.
2. (yf.) bråsinna dyr, illsinna ting (To),
Å; ein som er uhag, vanseda og bråkande, H, C (Kviteseid, Seljord i
Tel; Wille), R.
3. sprikjande frøtopp på vokstrar t.d. på
gulbosten (To), Å. Truleg av gn. burstigull med innverknad frå yva
? T.
Um tilfanget:
Tilfanget kjem frå Grunnmanuskriptet hjå Universitetet i Oslo,
den gongen Universitetet i Oslo dreiv Språksamlingane og åtte Grunnmanuskriptet. Søkjesida deira låg ei stund nede både
tidt og ofte, og slik vart fyrsteutgåva av denne søkjesida til og lagt ein løynd stad på folk.uio.no (som var langt stødugare
en edd.uio.no) til eige bruk. Sidan tok Universitetet i Bergen yver Språksamlingane – og rettane til tilfanget, medan denne
søkjesida flutte til ordboki.no då folk.uio.no-tenesta vart lagd ned. Tilfanget skal vera likt, men framsyningi skil seg noko.
|
Bustyvel (u’), m. et Pindsviin (Erinaceus). Toten. I Buskerud: Bustivel. Ogsaa brugt om et hidsigt Dyr, en arrig Tingest; ligesaa om en udspærret Frøtop paa Væxter, saasom paa Løvetand. Toten. – Af ældre Forfattere skrevet “Bustdivel”, men lettest at forklare som Bust-yvel, ↄ: den som “yver” (udspærrer) Børsterne. Jf. G.N. ígull, burstígull.
Um tilfanget:
Tilfanget kjem frå Norsk Ordbog av Ivar Aasen (gjevi ut i 1873). Fyrr hadde Universitetet i Oslo
ei netutgåva liggjande ute, men søkjesida gjekk
på ryggen ei stund etter at Språksamlingane vart førde yver til Universitetet i Bergen, og ingi ny sida er
komi upp der. Difor vart denne søkjesida til, bygd upp av nyo med di søkjesida til UiO alt var daud.
Tilfanget er bygt på ei digital utgåva av Norsk Ordbog som flaut umkring på netet i litt ulike
utgåvor. Me hev gjort sume rettingar i samsvar med papirutgåva frå 1873 og lagt på merknader i uppslag som
peikar til fyrre eller næste uppslaget.
|