Søkjesida til Grunnmanuskriptet (1935, rettshavar: Språksamlingane ved UiB) og Norsk Ordbog (1873, Ivar Aasen)
GM | Aasen |
---|---|
gjerd I. f.
l. gjerning, verk (jfr. velgjerd, fyregjerd, åtgjerd), Å; som ein gjer gjerdi, so fer ein ferdi, som ein reider til so ligg ein, Sn. 2. forgjering, trolldom (jfr. gn. gerningar) (Helg), Å. 3. verknad, kraft; eigenskap. "D'er ei undarleg ~ med det, det hev ein underleg verknad (Austl); fela hadde den gjerdi, at ho fekk alt folk til dansa. Å. 4. måte, skikk, lag; òg form, skapnad, eigenskap, Å. Dei hadde det på onnor gjerd, Å; "o gjerdom", utor lage (Roms), R; det fekk ei onnor ~ , ("ei anna gjær" sumst); "d'er ikkje nokor ~ på det, det er ikkje nett som det skal vera, er ikkje i noko retteleg lag, Å; det vart ei onnor ~ på det, det vart ein snunad på det, Sn. Hit høyrer kann henda ordl. som: "Da va ei fæle gjær i 'an", han var sers ihuga eller hæken; "han va på rette gjær'æ si" (Hl), R. Gn. gerð.
gjerd II. f.
l. framvokster, emning, Å. I ordlag som: i gjerdom (dat. pl.); ein feber i gjerdom, Sn; han hadde eit hus i gjerdom, R; "dæ(t) er i g."; "i jærom" (Dal), "i gjælom (-åm, -øm)" (Gbr, Ød), "i gjærdo" og "i gjælo" (Hal), R, (Va), B; "på gær`o", d.s. (Jr), Rl; "kriim'n æ i gjær mæ (i sjå) meg"; "han har eit huus i gjær (òg i gjær'e)" òg : "han æ i gjær mæ e-t", han held på med noko, eller med å fyrebu noko; "han har lenngje hellde seg ifrå drykkjen, men no er han visst i gjær mæ noko" (Shl), V. 2. mogning, mognad, t.d. på korn (jfr. vangjerd, misgjerd), Å. Jfr. nisl. gerð, æsing, gang. Eig. s.o.s. gjerd
gjerd III. f. d.s.s. gjerde III. (jfr. umgjerd, millomgjerd,
hovudgjerd). Hit høyrer vel òg kvendenamnet Gjerd (gn. Gerðr)
"Gjær" (Nhl), oftare i sms.: Arngjerd, Asgjerd, Hallgjerd,
Torgjerd, Valgjerd; vanl. utt.: "Angjær", "Asgjær". Å.
Um tilfanget: |
Gjerd (Gjær), f.
1) Gjerning; Udretning. G.N. gerd. Jf. Velgjerd, Fyregjerd, Aatgjerd. 2) Udvikling; Modning, Modenhed; f. Ex. paa Korn. Jf. Vangjerd, Misgjerd. 3) Forgjørelse, Trolddom. Helg. (Jf. G.N. gerningar). 4) Virkning, Kraft; Egenskab. D’er ei undarleg Gjerd med det (ↄ: det gjør en besynderlig Virkning). Østl. Fela hadde den Gjerdi, at ho fekk alt Folk til aa dansa. 5) Maade, Maneer, Skik. Dei hava det paa ei onnor Gjerd. Ogsaa: Form, Skikkelse, Beskaffenhed. Det fekk ei onnor Gjerd. (Nogle St. “eit anna Gjær”). D’er ikkje nokor Gjerd paa det: det er ikke ganske i Orden, har ikke nogen rigtig Skik.
Gjerd, f. (2), med Betydn. Gjærde (af Gard), s. Umgjerd, Millomgjerd, Hovudgjerd. Hertil hører vel ogsaa Kvindenavnet Gjerd (G.N. Gerdr, den omgjordede?), i Nhl. “Gjær”; mere alm. i Sammensætning: Arngjerd, Asgjerd, Hallgjerd, Ingegjerd, Torgjerd, Valgjerd. Sædvanlig fordunklet i Udtalen, f. Ex. Angjær, Asjer osv.
gjerda (gjæra), v.n. og a. (er, e), gjærde, hegne; opsætte et Gjærde; særskilt om det Arbeide at sætte Gjærderne i Stand om Vaaren. G.N. gerda. Af Gard. Imperf. lyder oftest “gjærte” (for gjerde); Particip: gjerd (ofte gjært). Gjerda atter: stænge, tillukke ved et Gjærde. Gj. inne: omgjærde, indeslutte. Gj. ute: udestænge, holde ude ved Gjærder. – Ordene Gard, gjerda, Gjord og gyrda, ansees som udsprungne af et ældre stærkt Verbum gjerda (gjerd, gard, gordet), Goth. gairdan: omringe. (Grimm, Gr. 2, 38).
Um tilfanget: |